آیه 13 ازسوره 49 قرآن (سوره حجرات)=(شعب ) یعنی قبیله بزرگ و (قبیله ) یعنی جماعتی کوچک از مردم .در این آیه شریف می خواهد ریشه تفاخر به انساب را قطع کند، لذا می فرماید: ای مردم ما همه شما را از یک پدر و مادر (آدم و حوا) آفریده ایم و همه شما از آن دو نفرمنتشر شده اید و بصورت اجتماعات مختلف و اقوام گوناگون درآمده اید، پس بایکدیگر تفاخری در نسب و تفاوتی در ریشه و اساس ندارید و این گوناگون نمودن شمابرای این بود که از یکدیگر تشخیص داده شوید و بتوانید یکدیگر را بشناسید و ائتلاف وتعاون داشته باشید وگرنه شما بر یکدیگر کرامت و برتری ندارید، تنها چیزی که در نزدخدا احترام و کرامت محسوب می شود، مسأله تقوی است که تنها وسیله برای رسیدن به سعادت دنیا و آخرت می باشد. و این کرامت هدفی است که در راه کسب آن هرگزتزاحم و تدافعی بین افراد مطرح نمی شود به خلاف سایر اهداف و غایات مانند ثروت ،ریاست ، جمال و… که لازمه بدست آوردن آنها، رو در رو شدن و جنگ و درگیری است . و سپس در مقام تأکید این معنا می فرماید خداوند دانا و آگاه است ، بنابراین اختیارتقوی به عنوان منشأ کرامت ، به جهت علم و احاطه او به مصالح بندگان است و می داند که کرامت تقوی یک غایت حقیقی است و اهداف دیگر باطل است (همچنانکه پرچم لا اله الا الله حق است و غیر آن باطل می باشد) .(تفسیر المیزان)